فلاتر یعنی راحتی!

باهاتون درباره‌ی زبان فلاتر بگم، که واقعاً یه چیز دیگه‌ست! این زبون که از کفشاشو درآورده و رفته جلو، توی دنیای برنامه‌نویسی یه شلوغ‌زدگی خفنی ایجاد کرده. اول از همه، دیگه با این دردسرهای UI و UX که تا قبل از این هر کدوم یه دلیل برای سر درد مون بودن، که دست و پا شکستن نداره!

یه قضیه‌ی خیلی خفن توی فلاتر اینه که یه بار کد بنویسی، بشین ویوتو ترتیب بده ولی ببین چه جوری. یه لایه‌ی ویجت داره به اسم “ویجت” که همه چی رو توش جا می‌زنی، مثل کنترل‌ها، تصاویر، هر چیزی که بخوای. و اینجاست که جادو اتفاق می‌افته، چون با یه تعداد کلمات کم، یه رابط کاربری عالی درست می‌کنی. یه جورایی فلاتر از دل ما دیزاینرا درمیاره!

حتی اگه با دنیای iOS هم دوستی نداری، فلاتر یه کار خیلی باحال انجام داده. یه بار کد بنویسی، برنامه‌ی اندروید و iOS همزمان درست می‌شه. این یعنی دیگه نیازی به توییک کردن کد برای دو سیستم عامل نیست، که البته بخاطر این ترکیب شگفت‌آور Dart و فلاتره.

حالا می‌خوای یه چیز دیگه‌ای رو تست کنی؟ خیلی خوب، چون فلاتر از همه‌ی ویژگی‌های خفن جدید انعطاف‌پذیری هم پشتیبانی می‌کنه. اینجوری می‌تونی یه اپلیکیشن مدرن و خوش‌دید درست کنی، بدون اینکه دنبال چیزهای پیچیده بگردی.

کلمه‌ی آخر: با فلاتر یه حس فوق‌العاده داری که همه چیز رو آسون و راحت درست می‌کنی. دیگه حتی نگران این نیستی که برنامه‌ات توی دو سیستم عامل چه طوری میاد بیرون. اصطلاحاً یهویی می‌تونی بگی: “من اپلیکیشن نویسم، نه دل‌باخته به اپل یا گوگل!”